เรื่องราวของ ปาเลสไทน์
ปาเลสไทน์เป็นตัวละครในพระคัมภีร์ที่เป็นที่รู้จักดีในฐานความเชื่อของชนเผ่าอิสรอาเอลโบราณ ประกาศในพระคัมภีร์ว่าเป็นแผ่นดินแห่งเสน่ห์ และเป็นสถานที่เกิดของพระเยซูคริสต์ ปาเลสไทน์ยังเป็นที่รู้จักในชื่อแผ่นดินศักดิ์สิทธิ์ และเป็นสถานที่จัดการแห่งการเคลื่อนไหวศาสนาสำคัญต่างๆ
ความหมายของชื่อ
ปาเลสไทน์ รากศัพท์มาจากคำว่า "Philistia" ซึ่งหมายถึงดินแดนของชน Philistines ซึ่งเป็นกลุ่มคนที่เดินเรือที่ตั้งถิ่นกีฬาในภูมิภาคชายฝั่งภาคใต้ของที่ที่เป็นประเทศอิสราเอลและพื้นที่ของกาซาสริปในศตวรรฺษที่ 12 ก่อนคริสต์ศักราช คำนี้ถูกใช้โดยกรีกโบราณแล้วถึงโรมันซึ่งใช้หมายถึงภูมิภาคว่า "Palaestina" ซึ่งชื่อนี้ได้มีการใช้กว้างงานมากขึ้นหลังจากที่ราชอาณาจักรโรมันได้ดับการกบฏของ Bar Kokhba ในศตวรรฺษที่ 2 ก่อนคริสต์ศักราชหลังจากนั้นที่พวกเขาได้เปลี่ยนชื่อประเทศยูเดียเป็น "Syria Palaestina" เพื่อลดการติดต่อกับชาวยิวในดินแดน ตั้งแต่หลายศตวรรษ, ชื่อปาเลสไทน์ ได้มีการใช้ในการบรรยายที่ต่างกันของพื้นที่ภูมิภาคและการเมืองในเอเชียตะวันออกกลาง ในปัจจุบัน มันหมายถึงดินแดนของฝั่งตะวันตกและกาซาสริปและเกี่ยวข้องกับชาวปาเลสไทน์ที่พยายามหาการรับรู้ในสถาบันและสิทธิในการกำหนดเองเองในพื้นที่เหล่านี้ ชื่อนี้ประกอบด้วยความสำคัญทางวัฒนธรรม, ประวัติ และตำแหน่งทางการเมืองในบริบทของความขัดแย้งระหว่างอิสราเอลกับปาเลสไทน์
แหล่งที่มาของชื่อ
ฮีบรู (Hebrew)
การกล่าวถึงครั้งแรก
Joel 3:4
การปรากฏตัวในพระคัมภีร์
1 การกล่าวถึง
ในภาษาฮีบรู
פלשתינה