Psalmowie 75
Bóg, ostateczny sędzia
Psalm 75 uznaje Boga za ostatecznego sędziego ziemi i chwali Go za Jego sprawiedliwy sąd. Psalmista zachęca grzeszników do nawrócenia i ostrzega ich przed konsekwencjami ich działań. Psalmista ufa w suwerenność Boga, wiedząc, że On sam wywyższa i pokornia.
1Przedniejszemu śpiewakowi, jako: Nie zatracaj, psalm i pieśń Asafowa.
2Wysławiamy cię, Boże! wysławiamy: bo bliskie imię twoje; opowiadają to dziwne sprawy twoje.
3Gdy przyjdzie czas ułożony, ja sprawiedliwie sądzić będę.
4Rozstąpiła się ziemia, i wszyscy obywatele jej; ale ja utwierdzę słupy jej. Sela.
5Rzekę szalonym: Nie szalejcie, a niepobożnym: Nie podnoście rogów.
6Nie podnoście przeciwko Najwyższemu rogów swych, a nie mówcie krnąbrnie,
7Bo nie od wschodu, ani od zachodu, ani od puszczy przychodzi wywyższenie.
8Ale Bóg sędzia, tego poniża, a owego wywyższa.
9Zaiste kielich jest w rękach Pańskich, a ten wina mętnego nalany; z tegoż nalewać będzie, tak, że i drożdże jego wyssą i wypiją wszyscy niepobożni ziemi.
10Ale ja będę opowiadał sprawy Pańskie na wieki, będę śpiewał Bogu Jakóbowemu. A wszystkie rogi niezbożnikom postrącam; ale rogi sprawiedliwego będą wywyższone.