Psalmowie 63
Pragnienie Boga
Psalm 63 przedstawia głębokie pragnienie i pragnienie Boga psalmisty. Został napisany w czasie wielkiej trwogi, możliwe, gdy Dawid był na pustyni Judzkiej, uciekając przed rebelią swojego syna Absaloma. Pomimo okoliczności, Dawid skupia się na swoim związku z Bogiem. Mówi o swoim pragnieniu obecności Boga i swoim zadowoleniu z niezawodnej miłości Boga.
1Psalm Dawidowy, gdy był na puszczy Judzkiej.
2Boże! tyś jest Bogiem moim; z poranku cię szukam; pragnie cię dusza moja, tęskni po tobie ciało moje w ziemi suchej i upragnionej, w której nie masz wody;
3Abym cię oglądał w świątnicy twojej, i widział moc twoję i chwałę twoję.
4(Albowiem lepsze jest miłosierdzie twoje, niż żywot,) aby cię chwaliły wargi moje,
5Abym cię błogosławił za żywota mego, a w imieniu twojem abym podnosił ręce moje.
6Jako tłustością i sadłem byłaby tu nasycona dusza moja, a radosnem warg śpiewaniem wychwalałyby cię usta moje.
7Zaprawdęć na cię wspominam, i na łożu mojem każdej straży nocnej rozmyślam o tobie.
8Boś mi bywał na pomocy; przetoż w cieniu skrzydeł twoich śpiewać będę.
9Przylgnęła dusza moja do ciebie; prawica twoja podpiera mię.
10Ale ci, którzy szukają upadku duszy mojej, sami wnijdą do najgłębszej niskości ziemi.
11Zabije każdego z nich ostrość miecza, i przyjdą liszkom na podział. Lecz król będzie się weselił w Bogu, a będzie się chlubił każdy, kto przezeń przysięga; albowiem zatkane będą usta mówiących kłamstwo.