Psalmowie 131
Pokora i zadowolenie w trosce Boga
Psalm 131 to krótka, ale potężna refleksja na temat kultywowania pokornego i zadowolonego serca. Psalmista uznaje swoją skłonność do pychy i niepokoju, ale zamiast tego wybiera zaufanie w opiekę miłującego Boga. Zachęca siebie i innych do znalezienia pokoju w odpoczynku jak odstawione dziecko na kolanach matki, porzucając kontrolę i potrzebę ziemskich aspiracji.
1Pieśń stopni Dawidowa. Panie! nie wyniosło się serce moje, ani się wyniosły oczy moje, anim się kusił o rzeczy wielkie, albo wyższe nad to, niż mi należy.
2Izalim nie położył i nie uspokoił duszy mojej, jako dziecię odstawione od matki swej? odstawionemu dziecięciu była podobna we mnie dusza moja.
3Miejże nadzieję w Panu, o Izraelu! odtąd aż na wieki.