Psalmowie 130
Krzyk z głębi
Psalm 130 jest głębokim wyrazem lamentu, nadziei i zaufania, zainspirowanym głęboką świadomością Izraela o swojej grzeszności i miłosierdziu Boga. Psalmista woła do Pana z głębi rozpaczy, uznając swoją winę i pragnąc przebaczenia. Jednocześnie potwierdza swoje zaufanie w niezmiłowaniu Boga i zbawienie, oczekując na swoje zbawienie z cierpliwością i wiarą.
1Pieśń stopni. Z głębokości wołam do ciebie, o Panie!
2Panie! wysłuchaj głos mój: nakłoń uszów twych do głosu prośb moich.
3Panie! będzieszli nieprawości upatrywał, Panie! któż się zostoi?
4Aleć u ciebie jest odpuszczenie, aby się ciebie bano.
5Oczekuję na Pana; oczekuje dusza moja, i jeszcze oczekuje na słowo jego.
6Dusza moja oczekuje Pana, pilniej niż straż świtania, która strzeże aż do poranku.
7Oczekujże, Izraelu! na Pana; albowiem u Pana jest miłosierdzie, a obfite u niego odkupienie.
8Onci sam odkupi Izraela od wszystkich nieprawości jego.