Psalmowie 129
Wezwanie o wyzwolenie od uciskajacych.
Psalm 129 jest lamentem psalmisty, który przemawia w imieniu całego Izraela i błaga Boga o wyzwolenie z rąk ich uciskaczy. Psalmista opisuje przeszłe trudności, z jakimi zmagał się Izrael, włącznie z uciskiem fizycznym i słownym, oraz wyraża wiarę w sprawiedliwość Boga, by bronić prawych i ukarać bezbożnych.
1Pieśń stopni. Bardzoć mię utrapili zaraz od młodości mojej, powiedz teraz Izraelu.
2Bardzoć mię utrapili od młodości mojej, wszakże mię nie przemogli.
3Po grzbiecie moim orali oracze, i długie przeganiali brózdy swoje.
4Ale Pan sprawiedliwy poprzecinał powrozy niezbożników.
5Zawstydzeni i nazad obróceni będą wszyscy, którzy Syon mają w nienawiści.
6Będą jako trawa na dachu, która pierwej, niż odrośnie, usycha.
7Z której żeńca nie może garści swej napełnić; ani naręcza swego ten, który wiąże snopy.
8I mimo idący nie rzeką: Błogosławieństwo Pańskie niech będzie z wami; albo: Błogosławimy wam w imieniu Pańskiem.