Psalmowie 126
Pamiętając wierność Boga w trudnych czasach
Psalm 126 to pieśń wejścia, która uczci powrót Izraelitów z wygnania do Jerozolimy. Psalmista rozważa radość i ulgę odczuwaną przez lud po latach smutku i ucisku. Łzy smutku ludu zamieniły się w łzy radości, gdy Bóg ich przywrócił. Psalmista wysławia Boga za Jego wierność i wzywa wszystkie narody, aby uznały i podziwiały wielkie dzieła, jakie Bóg uczynił dla swojego ludu.
1Pieśń stopni. Gdy zaś Pan nawrócił pojmanych z Syonu, byliśmy jako ci, którym się śni.
2Tedy były napełnione weselem usta nasze, a język nasz radością; tedy mówiono między narodami: Wielmożne rzeczy Pan uczynił z nimi.
3Wielmożne rzeczy Pan uczynił z nami, z czegośmy się bardzo uradowali.
4Przywróćże zaś, o Panie! pojmanie nasze, jako strumienie na południe.
5Którzy siali ze łzami, żąć będą z wykrzykaniem;
6Tam i sam chodząc z płaczem rozsiewa lud drogie nasienie; ale zaś przyszedłszy z radością znosić będzie snopy swoje.
