Ewangelia św. Marka 15

¹A zaraz rano naradziwszy się przedniejsi kapłani z starszymi i z nauczonymi w Piśmie i ze wszystką radą, związali Jezusa, i wiedli go, i podali Piłatowi.

²I pytał go Piłat: Tyżeś jest król Żydowski? A on mu odpowiadając rzekł: Ty powiadasz.

³I skarżyli nań przedniejsi kapłani o wiele rzeczy: (ale on nic nie odpowiedział.)

⁴Tedy go zasię pytał Piłat, mówiąc: Nic nie odpowiadasz? Oto jako wiele rzeczy świadczą przeciwko tobie.

⁵Ale Jezus przecię nic nie odpowiedział, tak iż się Piłat dziwował.

⁶A na święto zwykł im był wypuszczać więźnia jednego, o którego by prosili.

⁷I był jeden, którego zwano Barabbasz, w więzieniu z tymi, co rozruch czynią, którzy byli w rozruchu mężobójstwo popełnili.

⁸Tedy lud wystąpiwszy i głosem zawoławszy, począł prosić, żeby uczynił tak, jako im zawsze czynił,

⁹Ale Piłat im odpowiedział, mówiąc: Chcecież, wypuszczę wam króla Żydowskiego?

¹⁰(Wiedział bowiem, iż go z nienawiści wydali przedniejsi kapłani.)

¹¹Ale przedniejsi kapłani podburzali lud, iżby im raczej Barabbasza wypuścił.

¹²A odpowiadając Piłat, rzekł im zasię: Cóż tedy chcecie, abym uczynił temu, którego nazywacie królem żydowskim?

¹³A oni znowu zawołali: Ukrzyżuj go!

¹⁴A Piłat rzekł do nich: I cóż wżdy złego uczynił? Ale oni tem bardziej wołali: Ukrzyżuj go!

¹⁵A tak Piłat, chcąc ludowi dosyć uczynić, wypuścił im Barabbasza, a Jezusa ubiczowawszy, podał im, aby był ukrzyżowany.

¹⁶Lecz żołnierze wprowadzili go do dworu, to jest do ratusza, i zwołali wszystkiej roty.

¹⁷A oblekłszy go w szarłat, i uplótłszy koronę z ciernia, włożyli nań;

¹⁸I poczęli go pozdrawiać, mówiąc: Bądź pozdrowiony, królu żydowski!

¹⁹I bili głowę jego trzciną i plwali nań, a upadając na kolana, kłaniali mu się.

²⁰A gdy się z niego naśmiali, zewlekli go z szarłatu, i oblekli go w szaty jego własne, i wiedli go, aby go ukrzyżowali.

²¹Tedy przymusili mimo idącego niektórego Szymona Cyrenejczyka, (który szedł z pola,) ojca Aleksandrowego i Rufowego, aby niósł krzyż jego.

²²I przywiedli go na miejsce Golgota, co się wykłada: Miejsce trupich głów.

²³I dawali mu pić wino z myrrą; ale go on nie przyjął.

²⁴A gdy go ukrzyżowali, rozdzielili szaty jego, miecąc o nie los, co by kto wziąć miał.

²⁵A była trzecia godzina, gdy go ukrzyżowali.

²⁶Był też napis winy jego napisany: Król żydowski.

²⁷Ukrzyżowali też z nim dwóch zbójców; jednego po prawicy, a drugiego po lewicy jego.

²⁸I wypełniło się Pismo, które mówi: Z złoczyńcami jest policzony.

²⁹A ci, którzy mimo chodzili, bluźnili go, chwiejąc głowami swemi a mówiąc: Ehej! który rozwalasz kościół, a we trzech dniach budujesz go!

³⁰Ratuj samego siebie, a zstąp z krzyża!

³¹Także też i przedniejsi kapłani naśmiewając się, jedni do drugich z nauczonymi w Piśmie mówili: Innych ratował, a siebie samego ratować nie może;

³²Niechże teraz Chrystus on król Izraelski zstąpi z krzyża, abyśmy ujrzeli i uwierzyli. Ci też, co z nim byli ukrzyżowani, urągali mu.

³³A gdy było o godzinie szóstej, stała się ciemność po wszystkiej ziemi, aż do godziny dziewiątej.

³⁴A o godzinie dziewiątej zawołał Jezus głosem wielkim, mówiąc: Eloi! Eloi! Lamma sabachtani, co się wykłada: Boże mój! Boże mój! czemuś mię opuścił?

³⁵A niektórzy z tych, co tam stali, usłyszawszy mówili: Oto Elijasza woła.

³⁶Zatem bieżawszy jeden, napełnił gąbkę octem, a włożywszy ją na trzcinę, dawał mu pić, mówiąc: Zaniechajcie, patrzmy, jeźli przyjdzie Elijasz, zdejmować go.

³⁷A Jezus zawoławszy głosem wielkim, oddał ducha.

³⁸I rozerwała się zasłona kościelna na dwoje, od wierzchu aż do dołu.

³⁹Tedy widząc setnik, który stał przeciwko niemu, iż tak wołając oddał ducha, rzekł: Prawdziwie człowiek ten był Synem Bożym.

⁴⁰Były też i niewiasty z daleka się przypatrując, między któremi była Maryja Magdalena, i Maryja, Jakóba małego i Jozesa matka, i Salome;

⁴¹Które gdy jeszcze były w Galilei, chodziły za nim, a posługowały mu; i wiele innych, które z nim były wstąpiły do Jeruzalemu.

⁴²A gdy już był wieczór, (ponieważ był dzień przygotowania,) który jest przed sabatem,

⁴³Przyszedłszy Józef z Arymatyi, poczesny radny pan, który też sam oczekiwał królestwa Bożego, śmiele wszedł do Piłata, i prosił o ciało Jezusowe.

⁴⁴A Piłat się dziwował, jeźliby już umarł; i zawoławszy setnika, pytał go, dawnoli umarł?

⁴⁵A dowiedziawszy się od setnika, darował ciało Józefowi.

⁴⁶A on kupiwszy prześcieradło, zdjąwszy go, obwinął w prześcieradło, i położył go w grobie, który był wykowany z opoki, i przywalił kamień do drzwi grobowych.

⁴⁷Ale Maryja Magdalena, i Maryja, matka Jozesowa, patrzały, kędy go położono.