Kim był Noe.?

Noah to postać biblijna, która znana jest przede wszystkim jako główny bohater opowieści o wielkim potopie. Według Księgi Rodzaju, Bóg zauważył, że ziemia jest wypełniona przemocą i niegodziwością, i postanowił zniszczyć ją potopem. Jednak Bóg wybrał Noego, aby zbudował arkę, czyli dużą łódź, aby ocalić siebie, swoją rodzinę i parę każdego gatunku zwierząt przed potopem. Gdy wody potopu ustąpiły, Noe wypuścił zwierzęta z arki, a Bóg zawarł z Noem przymierze, czyli obietnicę, że już nigdy nie zniszczy ziemi potopem. Noe jest również pamiętany za założenie pierwszej winnicy i upicie się, co przyniosło wstyd jego synowi, Chamu. Noe uważany jest za sprawiedliwego człowieka, który słuchał Boga, i jest pamiętany jako symbol nadziei i zbawienia. Historia Noego i wielkiego potopu nadal stanowi ważną część dziedzictwa religijnego i kulturowego wielu ludzi na całym świecie, i była interpretowana na wiele różnych sposobów przez wieki. Dokładna data urodzenia i śmierci Noego nie jest podana w Biblii, ale uważa się, że żył on we wczesnej historii ludzkości. Według genealogii podanej w Księdze Rodzaju, Noe żył 950 lat. Opowieść o Noem i wielkim potopie była przedmiotem wielkiego zainteresowania religijnego, historycznego i kulturowego, i nadal inspiruje ludzi oraz kształtuje sposób, w jaki rozumieją świat i swoje miejsce w nim.