Psalmen 65
Lof en dankbaarheid aan God
Psalm 65 drukt een diep gevoel van dankbaarheid en ontzag uit jegens God als de schepper en instandhouder van de aarde. De psalmist verbaast zich over de wonderen van de natuur, zoals de bergen en de zeeën, en zingt over Gods voorziening voor alle levende wezens. De psalm eindigt met een verklaring van Gods overvloedige zegeningen.
1Een psalm van David, een lied, voor den opperzangmeester.
2De lofzang is in stilheid tot U, o God! in Sion; en U zal de gelofte betaald worden.
3Gij hoort het gebed; tot U zal alle vlees komen.
4Ongerechtige dingen hadden de overhand over mij; maar onze overtredingen, die verzoent Gij.
5Welgelukzalig is hij, dien Gij verkiest, en doet naderen, dat hij wone in Uw voorhoven; wij zullen verzadigd worden met het goed van Uw huis, met het heilige van Uw paleis.
6Vreselijke dingen zult Gij ons in gerechtigheid antwoorden, o God onzes heils! o Vertrouwen aller einden der aarde, en der verre gelegenen aan de zee!
7Die de bergen vastzet door Zijn kracht, omgord zijnde met macht.
8Die het bruisen der zeeen stilt, het bruisen harer golven, en het rumoer der volken.
9En die op de einden wonen, vrezen voor Uw tekenen; Gij doet de uitgangen des morgens en des avonds juichen.
10Gij bezoekt het land, en hebbende het begerig gemaakt, verrijkt Gij het grotelijks; de rivier Gods is vol waters; wanneer Gij het alzo bereid hebt, maakt Gij hunlieder koren gereed.
11Gij maakt zijn omgeploegde aarde dronken; Gij doet ze dalen in zijn voren; Gij maakt het week door de druppelen; Gij zegent zijn uitspruitsel.
12Gij kroont het jaar Uwer goedheid; en Uw voetstappen druipen van vettigheid.
13Zij bedruipen de weiden der woestijn; en de heuvelen zijn aangegord met verheuging. [ (Psalms 65:14) De velden zijn bekleed met kudden, en de dalen zijn bedekt met koren; zij juichen, ook zingen zij. ]