Wie was Salem?

Shalem was een bijbelse figuur die genoemd wordt in het boek Genesis. Hij was de zoon van de aartsvader Abraham en zijn vrouw Keturah. Hij was de broer van Zimran, Jokshan, Medan, Midian, Ishbak en Shuah. Hij staat bekend als de stichter van de stad Jeruzalem, die naar hem werd vernoemd. Shalem werd geboren nadat de vrouw van Abraham, Sarah, was overleden. Abraham nam Keturah tot vrouw en zij baarde hem zes zonen, waaronder Shalem. Abraham gaf al zijn zonen geschenken en stuurde hen naar het oosten. Shalem kreeg het land van Kanaän en vestigde zich in het gebied dat later Jeruzalem zou worden. De Bijbel geeft niet veel informatie over het leven van Shalem, maar vermeldt wel dat hij een prins en een groot leider was. Hij wordt gecrediteerd voor het stichten van de stad Jeruzalem en het vestigen ervan als een plaats van aanbidding. Ook wordt gezegd dat hij een altaar voor de Heer heeft gebouwd en daar offers heeft gebracht. Shalem staat vooral bekend als de stichter van de stad Jeruzalem. Hij wordt herinnerd om zijn leiderschap en toewijding aan de Heer. Hij is een belangrijke figuur in de Bijbel en wordt herinnerd vanwege zijn rol bij het oprichten van de stad Jeruzalem.