Wie was Mozes?

Mozes is een van de belangrijkste figuren in de geschiedenis van het Joodse volk en wordt vereerd als profeet, leider en wetgever in zowel het Jodendom als het Christendom. Hij werd geboren in Egypte als kind van Hebreeuwse ouders, op een moment dat de Israëlieten als slaven in dat land leefden. Moz was raised in het paleis van de farao, maar koos ervoor zich te identificeren met zijn volk en hun lijden. Na een Egyptenaar gedood te hebben die een Hebreeuwse slaaf mishandelde, vluchtte Mozes naar de wildernis van Midian, waar hij vele jaren als herder leefde. Daar verscheen God aan Mozes in de brandende doornstruik en riep hem op om de Israëlieten uit Egypte te leiden en naar het Beloofde Land te brengen. Met behulp van tekenen en wonderen overtuigde Mozes de farao om de Israëlieten te laten gaan, en leidde hij hen op hun reis door de wildernis. Mozes is het meest bekend om de Tien Geboden te hebben ontvangen van God op de berg Sinaï, die de basis vormen van Joodse en christelijke ethische en morele codes. Hij schreef ook de eerste vijf boeken van de Bijbel, bekend als de Torah, die de wetten, verhalen en leerstellingen bevatten die de basis vormen van de Joodse traditie en cultuur. Gedurende zijn leven trad Mozes op als bemiddelaar tussen God en de Israëlieten, leidde hen, begeleidde hen en pleitte voor hen. Hij wordt herinnerd als een nederige en gehoorzame dienaar van God, en zijn leven en leer blijven mensen van geloof over de hele wereld inspireren en leiden. De exacte geboorte- en sterfdatum van Mozes wordt niet gespecificeerd in de Bijbel, maar men gelooft dat hij leefde in de 15e eeuw voor Christus. Hij stierf op 120-jarige leeftijd en volgens de Bijbel begroef God hem op een onbekende locatie in het land van Moab. Mozes blijft een vereerde figuur in zowel het Jodendom als het Christendom, en zijn nalatenschap blijft de overtuigingen en praktijken van ontelbare mensen over de hele wereld vormgeven.