Het verhaal van Jesiah

Jesiah was een bijbels figuur die het meest bekend staat om zijn rol in het Oude Testament. Hij was de zoon van koning Josia van Juda en de kleinzoon van koning Amon. Hij was de laatste koning van Juda voor de Babylonische ballingschap. Jesiah stond bekend om zijn religieuze hervormingen, waaronder de vernietiging van afgoden en de herinvoering van de aanbidding van Yahweh. Hij gelastte ook de reparatie van de Tempel van Jeruzalem en de herinvoering van de Mozaïsche Wet. Hij was een rechtvaardige koning die ernaar streefde de aanbidding van Yahweh en de naleving van de Mozaïsche Wet te herstellen. Jesiah had twee broers en zussen, zijn broer Jehoahaz en zijn zus Jehosheba. Hij was getrouwd met Zebidah, de dochter van Pedaiah van Rumah. Hij had twee zonen, Jehoiakim en Zedekia. Jesiah staat het meest bekend om zijn religieuze hervormingen en zijn inspanningen om de aanbidding van Yahweh en de naleving van de Mozaïsche Wet te herstellen. Hij wordt ook herinnerd om zijn rol in de Babylonische ballingschap, aangezien hij de laatste koning van Juda was voor de ballingschap.
Betekenis van de naam
Jesiah: God ondersteunt.
Oorsprong van de naam
Hebreeuws
Eerste vermelding
1 Chronicles 12:6
Verschijningen in de Bijbel
2 vermeldingen
In het Hebreeuws
ישעיהו