Wie was Efraïm?

Efraïm was de tweede zoon van Jozef en Asenath, en een van de twaalf stammen van Israël. Volgens de Bijbel werd hij in Egypte geboren en werd door Jakob geadopteerd als een van zijn eigen zonen, samen met zijn oudere broer Manasse. Efraïm en Manasse waren de stichters van twee aparte stammen, en de nakomelingen van Efraïm stonden bekend om hun kracht en welvaart. De stam van Efraïm kreeg land toegewezen in de centrale regio van Kanaän, in de buurt van de moderne stad Nablus, en speelde een belangrijke rol in de geschiedenis van het oude Israël. Efraïm wordt ook genoemd in verschillende profetische passages in het Oude Testament, waar hij vaak wordt gebruikt als symbool voor het Noordelijke Koninkrijk van Israël.