Wie was Abraham?

Abram, ook bekend als Abraham, is een bijbelse figuur die vooral bekend staat als de vader van de Israëlieten. Hij is de zoon van Terah en de vader van Isaak, Ismaël en nog zes andere zonen. Hij is ook de overgrootvader van Jakob en Esau. Abrams verhaal begint in Ur der Chaldeeën, waar hij wordt geboren als de zoon van Terah en zijn vrouw Amthelo. Later wordt hij door God geroepen zijn huis te verlaten en naar het land Kanaän te reizen. Onderweg vestigt hij zich met zijn familie in Haran. Na de dood van zijn vader roept God Abram op om zijn reis naar Kanaän voort te zetten. Eenmaal in Kanaän sluit God een verbond met Abram, waarbij Hij hem belooft de vader te zijn van een groot volk. Op zijn beurt moet Abram gehoorzamen aan Gods geboden en Hem alleen aanbidden. Abram en zijn vrouw Sarai worden gezegend met een zoon, Isaak, en Abrams naam wordt veranderd in Abraham. Abraham staat bekend om zijn trouw aan God en zijn bereidheid om Gods geboden op te volgen. Ook staat hij bekend om zijn bereidheid om zijn zoon Isaak te offeren in gehoorzaamheid aan God. Deze daad van geloof wordt gezien als een symbool van het ultieme offer van Jezus Christus. Abraham staat ook bekend om zijn gastvrijheid, waarbij hij drie vreemdelingen in zijn tent verwelkomde en hen van voedsel en drinken voorzag. Deze daad van gastvrijheid wordt gezien als een symbool van Gods gastvrijheid voor alle mensen. Abraham wordt herinnerd als de vader van de Israëlieten en de voorouder van Jezus Christus. Hij is een voorbeeld van trouw en gehoorzaamheid aan God, en zijn verhaal is een belangrijk onderdeel van de Bijbel.